راه رفتن و دویدن نینجاها

اوایل بیشتر مأموریت های نینجا ها جمع آوری اطلاعات و رساندن نامه های سری بود.به خاطر اهمیت این مأموریت ها نینجا ها باید مهارت راه رفتن و دویدن بدون سر و صدا را می آموختند همچنین داخل شدن به مکانهای پر از نگهبان بودن ایجاد اختشاش و رساند سریع اطلاعات.در اینجا به ۵ مورد ازاین تکنیک ها اشاره شده که هر کدام از آنها بسته به موقعیت توسط نینجا ها استفاده میشد.در میان اینها “کیتسونه-باشیری” (دویدن روباه) و “شینسو یوساگی-آروکی” (دویدن خرگوش در علفزار دراز) کم سروصدا ترین روش ها بودند.

“شینوبی-آشی”(پاهای آرام)-نزدیک کردن وزن بدن به سطح که از نوک انگشتان کوچک پا شروع میشود

“اوکی آشی”(پاهای غوطه ور)-پایین آوردن پاها به آرامی از سر انگشتان

“اینوباشیری”(دویدن سگ)-چهار دست و پا راه رفتن در مناطقی که نمیتوان ایستاد

“کیتسونه-باشیری”(دویدن روباه) روی انگشتان چهار دست و پا راه رفتن در مناطقی که نمیتوان ایستاد

“شینسو یوساگی-آروکی” (دویدن خرگوش در علفزار دراز) پا ها روی پشت دستان کشیده میشوند

مهارت های دویدن در مأموریت های اطلاع رسانی بیشتر به درد میخوردند.سریع دودیدن عمدتا به وسیله ی تمرین به وجود می آمد ولی راز هایی نیز در این مورد وجود دارد.۱-یک نوع روش تنفسی به نام “تنفس دوتایی”وجود دارد که علاوه بر افزایش مقدار اکسیژن ورودی در هر دم،به متمرکز بودن حواس نیز کمک میکند.مه به این صورت است:دم-بازدم-بازدم-دم-بازدم-دم-دم-بازدم.این حرکت کمک میکند که علی رغم بالا رفتن سر در حالت دویدن سریع،چانه همچنان در پایین باشد.چون وقتی چانه بالا باشد برای تنفس ایجاد مزاحمت میکند.